Η ταινία που είδα το Σαββατοκύριακο λέγεται «The Greatest Ears In Town . The Arif Mardin Story»

Θα συναντήσεις το όνομά του σε αμέτρητους δίσκους της Atlantic, από Donny Hathaway μέχρι Rascals, σε δίσκους της Aretha, της Dusty, των Bee Gees, της Barbara Streisand, των Willie Nelson, Margie Joseph, Modern Jazz Quartet, George Benson, Chaka Khan (schακα κα(ν), schακα κα(ν)), Dizzy Gillespie, David Bowie. Ενορχηστρωτής, παραγωγός και συνθέτης ο Arif Mardin ήταν μία από τις σημαντικότερες μορφές της μουσικής του προηγούμενου αιώνα, τότε που οι υπήρχαν δισκογραφικές εταιρείες. Στο ντοκυμαντέρ φίλοι, συνεργάτες και ο ίδιος πριν φύγει από τη ζωή, αφηγούνται την ιστορία του, μαζί και ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της αμερικανικής μουσικής των τελευταίων 50 χρόνων.

O Quincy Jones θυμάται πως τον γνώρισε το 1956 στην Άγκυρα, όταν ως μέλος των Jazz Ambassadors του Dizzy Gillespie περιόδευαν στη Μέση Ανατολή. Στην ίδια τουρνέ είχαν περάσει και από την Αθήνα. Ο 22χρονος τότε Arif είχε όνειρο να γίνει bandleader. O Dizzy ήταν το ίνδαλμά του. Συνάντησε στα παρασκήνια τους μουσικούς και έδωσε στον Quincy τρεις παρτιτούρες του, οι οποίες παίχτηκαν στο αμερικάνικο ραδιόφωνο και σύντομα έγιναν το εισιτήριο του νεαρού Τούρκου στις ΗΠΑ. Μετά από πρόταση του Jones, ο Mardin έγινε δεκτός στο Berklee College Of Music στη Βοστώνη το ’58 και μόλις 5 χρόνια αργότερα βρήκε δουλειά στην Atlantic. Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήταν το «Good Lovin'».