Don Cherry ‎– Don Cherry (A&M Records)

Είδαμε χθες τη μικρή Neneh, πέρασε ο νους μας για λίγο στους  Rip Rig & Panic και κάπως έτσι μιας και είναι και πρώτο στις jazz προθήκες, ο δίσκος που κανονικά βαφτίστηκε Brown Rice το 1975 και έγινε -2 χρόνια μετά- ομώνυμος, παίζει χάρη στην επανέκδοση του 2019.

Advertisements

Dizzy Reece ‎– Progress Report (Atelier Sawano / Tempo)

Είναι σπουδαίες, και όχι σπουδαιοφανείς, οι Atelier Sawano κυκλοφορίες. Αφενός αφορούν δίσκους που είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποκτήσει κάποιος στην original μορφή τους, αφετέρου η μουσική αξία τους είναι τέτοια που δικαιολογεί απολύτως την επιλογή της επανέκδοσης.

Άλλωστε, η εταιρεία είναι σαφής

«After decades of collecting vinyl LPs the founding of a record label seemed like a natural progression, and so, in 1998 the Atelier Sawano label was born. Keeping in the tradition of the Japanese artisan, where handcraftsmanship and attention to detail are ones greatest concern, the Altelier Sawano label prides itself on quality.

In the era of digital downloads Atelier Sawano seeks to preserve the sanctity of the ‘music album’ as a physical object. Whether the album is released on CD, or as part of the analog LP series, the artwork, packaging, feel, and track running order are all given careful consideration.

Producing new recordings by talented but often little known musicians and selecting vintage albums for reissue the Atelier Sawano catalog is varied and it grows as each month passes; united by the motto «to only release music oneself would like to listen to.»

Εν προκειμένω έχουμε την εξής παρέα

Dizzy Reece : trumpet
Dave Goldberg : guitar
Johnny Weed : piano
Ronnie Scott : tenor sax
Terry Shannon : piano
Lennie Bush : bass
Phil Seamen : drums
Lloyd Thompson : bass

1956 η ηχογράφηση, Tempo το original label και το Β1 έχει τον τίτλο Riviera.

 

earthly delights

Don Cherry – Brown Rice

Alice Coltrane – Eternity

Alice Coltrane – Rada Krsna

Alice Coltrane – Transcendence

Miles Davis – Complete Birth Of The Cool

Djinn – Djinn

Dylan Bob – Bootleg Series 5

Griot Galaxy – Kins

Joe Henderson – Satet Of The Tenor

Lee Morgan – Cornbread

Pharaoh Sanders – Live At Antibes Jazz

Bruce Springsteen – Western Stars

Guy Warren – Afro Jazz

David Wertman & Sun Ensemble – Earthly Delights

JJ Whitefield – Brother All Alone

Yola – Walk Through Fire

progress report

Dizzy Reece – Progress Report (Atelier Sawano)

Jimmy Deuchar – Pal Jimmy (Atelier Sawano)

Billy Bang Quintet – Rainbow Gladiator (Soul Note)

Dewey Redman – Living On The Edge (Soul Note)

Termites – Do The Rock Steady (Studio One)

Joe’s All Stars – Brixton Cat (MOV)

Linval Thompson – I Love Marijuana (MOV)

Uniques – Absolutely (MOV)

Irma Thomas – New Rules (Zensor)

Irma Thomas – Time Is On My Side (Kent)

Edwin Starr – War and Peace (Gordy)

Ann Sexton – Love Trials (Charly)

Sam & Dave – Double Dynamite (Atlantic)

Otis Redding & Carla Thomas – King & Queen (Atlantic)

Dave Bartholomew – Jump Children (Imperial)

Freddie King – Is A Blues Master (Cotillion)

Soul Searchers – We The People (Sussex)

Louis Hayes – Ichiban (Timeless)

Shafiq Husayn – The Loop (Eglo)

Brief Encounter – We Want To Play (AOTN)

Karl Berger – From Now On (ESP)

AMM The Crypt -12th June 1968 (Matchless)

V.A Lets Boogaloo Vol 5 (Record Kicks)

& many

many

many more used new additions in store

Edson Frederico ‎– Edson Frederico E A Transa (Music On Vinyl)

Edson Frederico! Rio nightlife, ένας 26χρονος, rare groove από τη Βραζιλία και το 1975, sweet και breezy, light και jazzy.

H επανέκδοση είναι εδώ.

Seeds Of Fulfillment ‎- Live From Studio 1 (Mo-Jazz)

Columbus, Ohio. Ήταν το 1982, όταν οι Seeds of Fulfillment έκλειναν την soulful jazz funk διαδρομή τους.

Η ακυκλοφόρητη ηχογράφησή τους βγαίνει για πρώτη φορά στο φως σε 500 hand-numbered κόπιες.

H ταινία που ξαναείδα το Σαββατοκύριακο λέγεται «Rolling Thunder Revue A Bob Dylan Story By Martin Scorsese»

Πως και γιατί να ξεχωρίσεις την αλήθεια από το μύθο.

Η περιπέτεια με το “Rolling Thunder Revue A Bob Dylan Story by Martin Scorsese” ξεκινάει πριν καν αρχίσει η ταινία, αν αυτή χαρακτηριστεί ντοκιμαντέρ και την δεις ως τέτοιο. Αν δεν ξέρεις τι σου γίνεται ή ακόμα και αν νομίζεις ότι ξέρεις, ίσως ακόμα περισσότερο σε αυτήν την περίπτωση, μπαίνεις στην ιστορία και βγαίνεις μετά από δυόμιση περίπου ώρες ευτυχής εν τη αγνοία σου. O πρωταγωνιστής αρχικά σε προειδοποιεί με τις πρώτες του λέξεις “ I don’t have a clue…it happened so long ago, I wasn’t even born.“ Όμως εσύ είσαι αποφασισμένος, προ-πεπεισμένος πως θα πιστέψεις. Οπότε την επόμενη ατάκα του “When somebody’s wearing a mask, he’s gonna tell you the truth. When he’s not wearing a mask, it’s highly unlikely.” την ακούς ως “Madagascar!” από το “The Curse Of The Jade Scorpio” του Woody Allen και υπνωτίζεσαι. Βαθιά. Τα βλέπεις και τα ακούς και τα ζεις και τα πιστεύεις όλα. Την Patti Smith και τον Sam Shepard, τον καταπληκτικό χορευτή Allen Ginsberg και τον έμπειρο ναυτικό Ramblin’ Jack Elliott που κάνει κόμπους και καντηλίτσα με κλειστά μάτια, τη Joni Mitchell μαζί με την υπόλοιπη παρέα να τραγουδά παθιασμένα “Love Potion Number 9”, τον Hurricane Carter και το Άγιο Δισκοπότηρο, όχι μόνο τη Sharon Stone μα και τη μαμά της, όχι μόνο τα σπαθιά και το φίδι της Scarlet Rivera μα και την καταπληκτική ιδέα του μασκαρέματος από τους Kiss, την αποκάλυψη που ακούει στο όνομα Van Dorp μέχρι και το γερουσιαστή Jack Tanner.

H ιστορία, όπως όλες οδηγείται αναπόφευκτα στο “Knockin’ On Heaven’s Door” και όταν οι φωνές σωπαίνουν για να βγει μπροστά η δωδεκάχορδη του McGuinn, εμφανίζεται σαν σε μικρού προϋπολογισμού όνειρο ως μεταδημοσιοϋπαλληλικός Άγγελος o Ginsberg να σταματήσει το χρόνο.

“You, who saw it all, or who saw flashes and fragments, take from us some example, try and get yourselves together, clean up your act, find your community, pick up on some kind of redemption of your own consciousness, become mindful of your own friends, your own work, your own proper meditation, your own art , your own beauty, go out and make it for your own eternity.”

Aκολουθούν οι ημερομηνίες των συναυλιών που έκανε ο Dylan από τότε. Μία ατέλειωτη σειρά από αριθμούς, τόπους που μέχρι και σήμερα δεν έχει ακόμα τελειώσει. Προς την αιωνιότητα.

Τα φώτα κλείνουν … Οι σκηνές της ταινίας επανέρχονται σαν φαντάσματα φίλων από το παρελθόν, μία-μία, χωρίς σειρά, χωρίς τέλος, τα ονόματα μπερδεύονται, ο Mick Ronson σαν να μοιάζει λίγο με τη Sharon, ο Peter La Farge ανώνυμος μιλάει για τον ο Ira Hayes, o Mad Bear παίζει με τις χάντρες στον Ινδιάνικο Καταυλισμό, ένα από τα κέρινα ομοιώματα είναι ίδιο με τον Dylan, όταν φορούσε εκείνη την περούκα με τα μακριά μαλλιά, ο γερουσιαστής Jack Tanner… Jack Tanner, JACK TANNER ?!!! Ε, για μισό λεπτό! Αυτός ο τύπος … αυτός ο τύπος είναι ίδιος με εκείνον που έπαιζε στο Manhattan του Woody Allen. Μα ναι! Αυτός είναι! Δεν είναι; Είναι. Ο Υale. Είναι ψεύτικος ή αληθινός. Χωρίς ερωτηματικό. Michael Murphy ηθοποιός με το όνομα Yale στο Manhattan, Jack Tanner σε μία παλιά τηλεοπτική σειρά του Robert Altman, με το ίδιο όνομα πάλι εδώ δίπλα στον Jimmy – όχι Hurricane – Carter. Το puzzle διαλύεται, η φάρσα θυμίζει σενάριο του Mamet. Αρχίζεις να μαζεύεις από το πάτωμα ένα-ένα τα κομματάκια για να το ξαναφτιάξεις και ψάχνοντας, ανακαλύπτεις πως Van Dorp προφανώς δεν υπήρξε, παρά μόνο ως σύζυγος της Bette Midler με το όνομα Martin Von Haselberg, όλο το υλικό είναι από τα γυρίσματα της μυθικής τετράωρης ταινίας “Renaldo & Clara”, ο Giannopoulos αληθινός δεν έχει σχέση με την ιστορία, η Sharon Stone πιθανώς δεν είχε καν δει τον Dylan σε συναυλία ούτε αυτός τότε τους Kiss.

Ψάχνεις πιο βαθιά, πιο πίσω, φτάνεις στο ασπρόμαυρο Manhattan, στο Elaine’s Cafe, στην πρώτη μετά τον πρόλογο, ατάκα της ταινίας. Μιλάει ο Yale-Murphy-Tanner: “I think the essence of art is to provide a kind of working through the situation for people, you know, so that you can get in touch with feelings that you didn’t know you had really. ”